Nog te vaak zien we dat er aan kinderen wordt ‘gesleuteld’, zij als probleem worden gezien, in therapie moeten en in het ergste geval medicijnen krijgen om hun emoties of gedrag te onderdrukken. In de meeste gevallen gaat het niet om onwil maar juist om onwetendheid en/of onmacht. Bijkomend nadeel van ‘alleen aan kinderen sleutelen’ is dat je volledig aan het doel en de les voorbijloopt. Een gemiste kans als je het mij vraagt.
Onderstaand zijn een aantal voorbeelden uit mijn praktijk die dat heel helder maken. Met toestemming van deze ouders mag ik dit publiceren (uiteraard met fictieve namen).
Karin is opgegroeid met een dominante vader. Geweld was in haar gezin van herkomst een terugkerend patroon en ze heeft als klein meisje veel ellende gezien. Haar 16 jarige dochter kampt met onzekerheid, angsten en onderdanig gedrag tegenover mannen. Als Karin in de liefdevolle spiegel van haar dochter kijkt, ontdekt ze dat haar dochter gedrag laat zien wat zij als kind vertoonde ten opzichte van haar vader (en nog steeds doet). Ze weet direct waar de winst te behalen is. Samen met Karin kijk ik naar haar familiesysteem,
zetten we haar op de juiste plek in het systeem en gaan we samen haar angsten en onzekerheid aan. Na een aantal gesprekken zie ik Karin emotioneel groeien en haar dochter groeit met haar mee.
Als oudste van het gezin heeft Babette op 15 jarige leeftijd haar moeder verloren en is onbewust (wat in die tijd normaal was) in de volwassen rol gestapt, heeft de zorg voor haar zeven kleine broertjes en zusjes op zich genomen en zichzelf compleet weggecijferd. Wat zij nu terugziet bij haar (15 jarige) dochter is veel verdriet en boosheid en ook zij cijfert zichzelf weg. Opvallend in dit verhaal is dat dochterlief dyscalculie heeft, wat ik vertaal als ‘wegcijferen’. Als Babette doorheeft dat haar dochter representant staat voor de 15 jarige Babette met al haar ingehouden emoties en onbewuste patronen, verandert heel de situatie.
Al zolang Sabine zich kan herinneren vindt zij het leven zwaar en heeft ergens het gevoel er niet te mogen zijn. Haar leven hobbelt ‘vrolijk’ verder en Sabine mag moeder worden van een gezonde dochter. Al vanaf de kraamtijd blijkt dat haar kleine meisje een zogeheten huilbaby is en meer dan acht uur per dag huilt, zonder dat er lichamelijk iets aan de hand was. Samen met Sabine doe ik een baby-opstelling, kijken we naar haar verdriet als baby en komt er veel los. De volgende afspraak vertelde ze dat ze via een tante aan de weet is gekomen dat zij eigenlijk niet geboren had mogen worden. Sabine’s moeder (die inmiddels is overleden) had tijdens de zwangerschap geprobeerd haar te aborteren. De rode lijn in dit verhaal maakt duidelijk wat Sabine al haar hele leven gevoeld heeft (ik mag er niet zijn) en haar baby dochtertje laat het verdriet zien. Nu dit patroon duidelijk is en Sabina in de liefdevolle spiegel van haar kleine meisje heeft gekeken, hoeft het niet meer te worden doorgegeven aan de volgende generatie. Elke keer als Sabine haar dochtertje troost beeld ze zich in dat zij zelf dit kleine baby’tje is. Moeder èn dochter worden steeds rustiger.
Hella is opgegroeid in een gebroken gezin, wat in die tijd een behoorlijke schande was. Vanaf toen is er veel veranderd in haar jonge leventje. Haar moeder was depressief, kon niet goed overweg met haar eigen emoties en projecteerde dit op de kleine Hella. Hella heeft zich ervan overtuigd dat de depressie van haar moeder haar schuld was. Onbewust draagt ze deze verantwoordelijkheid en schuld al heel haar leven bij haar. Totdat Hella moeder mag worden van een zoon, hij zich ontwikkelt tot puber en zoals moeder zegt, hij totaal geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven. Als ik aan Hella vraag of het kan zijn dat hij juist laat zien dat zij zelf teveel verantwoordelijkheid op haar schouders heeft gedragen (en zelfs de last die niet eens van haar was) vallen er een hoop kwartjes. Beetje bij beetje gaan we haar emotionele rugzak bekijken en de bagage die niet van haar is teruggeven aan haar ouders. Je kunt namelijk nooit het lot van de ander dragen. Ook Hella kan het nooit meer anders zien als zij eenmaal in de liefdevolle spiegel van haar zoon kijkt. Steeds meer ziet Hella in dat haar zoon doet wat zij had willen doen. Na een aantal gesprekken wordt de balans steeds zichtbaarder en moeder en zoon kunnen dit zelfs samen bespreken. Hoe meer moeder alleen nog maar haar eigen verantwoordelijkheid gaat dragen en niet meer die van een ander, des te meer zoonlief zijn eigen verantwoordelijkheid ook neemt.
Lieve mensen, als je in de liefdevolle spiegels van kinderen kunt kijken, dan zul je zien dat ze een belangrijke boodschap voor je hebben.
Verplaats je in het kind, wees nieuwsgierig en bekijk de situatie eens andersom.
Blijf alsjeblieft niet achter de feiten aanlopen en leer van kinderen.
Kijk verder dan alleen de signalen, er zit namelijk altijd iets onder.
Het blijkt wel weer…..het gedrag van kinderen is ècht altijd logisch.
.
Liefs Rian
.
Wil jij – net als ik en vele andere ouders – ook anders leren kijken, je kind beter begrijpen, de verbinding herstellen, zelf bepaald gedrag leren vertalen of leren anders met pubers om te gaan?
Dan nodig ik je van harte uit om een kijkje te nemen bij mijn online trainingen via deze link.
Neem gerust vrijblijvend contact met me op bij vragen.
Wil je misschien eerst weten hoe een Kindertolk® werkt, wat spiegelen precies inhoudt en of een Kindertolk® raadzaam kan zijn voor jouw gezin? Dan kun je hier mijn GRATIS Masterclass aanvragen.
Het gedrag van kinderen is altijd logisch. Ook daar heb ik een GRATIS masterclass van gemaakt welke HIER aan te vragen is.
.
Onderstaande E-books zijn GRATIS aan te schaffen:
- 20 tips van een kind – wat elke ouder wil weten – zie deze link
- De 7 gouden vragen – zie deze link
- Balans – zie deze link
.
Is dit blog interessant voor andere ouders in je omgeving?
Deel het dan alsjeblieft. Ze zullen je enorm dankbaar zijn (en hun kinderen
trouwens ook ).
